Przyszedł czas na małe uspokojenie nastrojów. W końcu przed nami rysował się nasz 20. sezon ligowy! Rozpoczyna się era okrągłych numerków, a my w sumie nadal bez okrągłych brzuszków. Pewna ciekawostka zaistniała niedługo przed rozpoczęcim przez nas rozgrywek jesiennych. Otóż Róża Puzynowska, autorka naszego alternatywnego loga (to z \"łosiem\") okazała się być… utalentowana. Absolwentka pracowni Krzysztofa Wachowiaka na warszawskiej ASP, prywatnie jelonkowianka, została określona mianem artystki przyszłości, co znaczy ni mniej ni więcej tylko tyle, że nasze logo będzie można kiedyś opchnąć za niewąską kabonę.
Bodaj po raz pierwszy podeszliśmy sumiennie do sprawy i przed sezonem zaordynowaliśmy sobie swoistego wstępniaczka, czyli turniej organizowany na odnowionym boisku jednej z jelonkowskich szkół. A okazja była nie lada, bowiem zebrał się najsilniejszy GC-skład w historii! Oprócz już udomowionego Maria, syna marnotrawnego Sobola, oraz wracającego między słupki Ara, w naszych szeregach pojawił się też repatriant z Paryża Mieszko, więc podciągneliśmy spodenki pod same cycki i weszliśmy do gry.
Dwie wygrane, trzy przegrane i out, ale przynajmniej poczuliśmy piłeczkę…
Sama liga niczym specjalnym nas nie zaskoczyła – zakończyliśmy bez seksu, bo na miejscu 4. W naszej grupie i 7. w łączonej tabeli (ponownie zwycięsko wyszliśmy z baraży). Ostatni sezon przed obchodami 10-lecia okazał się jednak godnym zamknięciem ogromnie ważnego okresu w naszych piłkarskich życiach. Tym razem znowu strzeliliśmy najwięcej bramek od wiosny 2003. Co więcej, na koniec sezonu, dzięki wpakowaniu czwóreczki Rookies’om w meczu barażowym po raz pierwszy od lat wyszliśmy historycznie na plus bramkowo (816 strzelonych wobec 814 wziętych w pupę). CO WIĘCEJ, po raz pierwszy od lat wyszliśmy na plus meczowo (113 zwycięstw wobec 111 porażek)! Coś, czego wyczekiwaliśmy jak gastryk odświeżacza powietrza, nareszcie się zmaterializowało! Przy czym znów mamy za co dziękować Lepiej nie pytaj, bowiem znów odpowiednio zapisali się w naszej historii, tym razem jako ekipa, w meczu z którą odnieśliśmy nasze 112., przełomowe zwycięstwo. Generalnie, rzec trza, że z ensamblami zaprzyjaźnionymi idzie nam nie najgorzej: z wyżej wymienioną drużyną Rufia i spółki mamy dwie wygrane i zero czegokolwiek innego, zaś z Nową Jakością – 1 wiktoria i 1 remis. Nie można nie odnotować, że o sukcesy te byłoby o tyle trudniej, gdyby całego sezonu w naszych barwach nie rozegrał opiewany na tych łamach niemiłosiernie często Sobol , który zdobywając tej jesieni 17 bramek wyszedł w końcu na prowadzenie w naszej tabeli strzelców wszech czasów (dwa oczka przed Mieszkiem). Na pewno szczególnie zapamięta jedną z nich, tę jedyną i zwycięską z meczu z Lepiej nie pytaj (postuluję wystawienie im pomnika Bohaterów GC), po której mógł wraz z innymi GCiakami machnąć słynną kołyskę z tytułu narodzin pierworodnej córki. Alicja Sobolewska, urodzona kilka dni wcześniej, to pierwsza latorośl (zaiste – GCiak) w historii. Gratulacje jeszcze raz, ziom! A z rożnego wrzucałem Sobolowi ja, Adrianem zwany :).